همیشه‌بهار گیاهی از تیره مرکبات، علفی و پایا است. ساقه هوایی افراشته منشعب و دارای پرزهای غده‌ای گل آن زردرنگ میباشد.
همیشه‌بهار در ایران از جمله در بلندی‌های بالای ۲۵۰۰ متر در استان کهگیلویه و بویراحمد می‌روید.
گیاهی علفی، یکساله دارای ساقهای به طول ۲۰ تا ۵۰ سانتیمتر است، برگهایی ساده بیضوی، دراز، پوشیده از کرک، با کنارههای موجدار و به رنگ سبز، مایل به قهوه ای روشن دارد، روی ساقه منشعب آن کاپیتولهای درشت و زیبا ظاهر می گردد که به تناسب گرما و رطوبت محیط زندگی، به طور منظم صبحها در فاصله ساعت ۹ تا ۱۰ شکفته و سپس در بعد از ظهرها بین ساعات ۴ تا ۵ جمع میگردد.
کاپیتولهای آن دارای دو نوع گل یکی لولهای و دیگر زبانهای به رنگ زرد مایل به نارنجی و واقع در حاشیه نهنج است.
میوه فندقه و قهوه ای رنگ و سطح آن نا صاف میباشد.
خواص دارویی: ضد نفخ معده و روده، تحریک کننده کار کلیهها، افزایش دهنده جریان خون و فعالیتهای قلبی میباشد.
حکیم عقیلی خراسانی در مخزنالادویه آورده است:
«لغت يوناني است و به معني دائم الحيات است و به عربي حيالعالم و به فارسي هميشه بهار نامند از جمله رياحين سبز است.
كبير او را منبت بيشتركوهها است ساقش به قدر زرعي زياده و به ستبري انگشت مهين و با رطوبتي كه به دست چسبد و برگش شبيه به زبان و باريك و با رطوبت و گلش مابين سفيدي و زردي و بستاني او بهتر از كوهي است و صغير او را منبت سنگلاخ و محوطهها و مواضعي كه سايه داشته باشد و شاخههاي او ريزه و از يك جا بيرون آمده است و پر برگ و ريزه و پر آب و بقدر شبري و گلش كوچك و زرد مايل به سرخي ميباشد و تخمش مثل خبازي و در باغهاي اصفهان و غيرة بلاد بسيار است.
در آخر دوم سرد و در اوّل خشك و با قوه قابضه و رادع و مفتّح سدّه جگر و زهره و مسهل صفرا و قاتل اقسام كرم امعاء و معده و مسكّن حدّت خون و مقوي معده حار و مانع نزفالدم است و جهت سحج و اسهال يك اوقيه از آب او با شراب نافع و ضماد او با آرد جو جهت قروح خبيثه و مفاصل حارّه و زخمهاي كهنه و سوختگي آتش و نمله و اورام حارّه چشم و نقرس مجرّب ميباشد و نطول عصاره او جهت گزيدن رتيلا و با روغن گل سرخ جهت درد سر مؤثر است و اكتحال او جهت رمد و حمول او جهت قطع رطوبات سايله رحم مفيد است و طلای او جهت باد سرخ كه تيغ زده خون آن موضع با آب او مخلوط گردد مجرّب است و با حنا جهت خارش بدن به دستور آزموده ميباشد و برگ خشك سایيده او را جهت رفع اسهال مزمن مجرّب دانستهاند و فرزجه برگ او جهت سيلان رحم و قطور روغن زيتون كه برگ يا عصاره او را در آن جوشانيده باشند جهت درد گوش حار بسيار نافع و گویند مضر سپرز است و مصلحش گل ارمنی و قدر شربت از عصاره او سه مثقال و نیم تا هفت مثقال و از برگش تا پنج مثقال و بدلش كاهوست و از ديسقوريدوس منقول است كه نوعي از حي العالم ميباشد در قد و برگ شبيه به خرفه و مرغب و غبار آلوده و در نهايت گرمي و مقرّح جلد و ضماد او با پيه كهنه محلّل خنازير است.»